W 1940 roku Fairbairn odszedł z policji w Szanghaju na emeryturę i powrócił do Anglii, przygotowującej się do odparcia inwazji niemieckiej. W 1941 r., wciąż razem z Sykesem, po intensywnych staraniach zostali wcieleni do Armii Brytyjskiej. Stało się to po tym, gdy naocznie przekonali wojskowych biurokratów jak unikalne są ich umiejętności. Okazało się, że obaj emeryci mogą być bardzo przydatni w toczącej się wojnie. Mieli wtedy odpowiednio 56 i 58 lat! Po pracach nad samoobroną dla cywilów nadszedł czas na nowe systemy Fairbairna. Teraz mieli zajmować się zajmować się wojskowych szkoleniem sił specjalnych.
Dawne dokonania, nowe wymagania
Okres wojenny różnił się od tego, co działo się przed wojną, nawet w takim mieście bezprawia jak ówczesny Szanghaj. Defendu, ostatecznie przemianowany przez swojego twórcę na Scentific Self-Defense, zostało opracowane z myślą głównie o zastosowaniach policyjnych, a także samoobrony.
Zawiera techniki samoobrony i obezwładniania oraz zatrzymywania osób, podczas gdy systemy wojenne skupiały się w większości na okaleczaniu i zabijaniu. Nie oznacza to bezwzględnej wyższości tego czy tamtego systemu, a raczej odmienny dobór technik. Dlatego nie powinno się tych spraw mylić. Przy tym w obu przypadkach techniki i ich stosowanie były oficjalnie propagowane bez żadnej tajemniczości.
Broni używa się tak samo
Swoistym łącznikiem między tymi okresami jest klasyczna książka Fairbairna i Sykesa „Shooting To Live” z 1942 roku. Jest to opis ich oryginalnej metody strzelania, obecnie znanej jako Point Shooting. Trzeba tu zaznaczyć, że nazwa tego systemu jest późniejsza. Dla autorów był to system wyszkolenia jaki wdrożyli w SMP i nie nadali mu osobnej nazwy, chociaż mieli świadomość jego innowacyjności i odrębności. I tu kolejna uwaga, bo istnieją jeszcze inne metody strzelania instynktownego, czyli point shootingu, co może powodować czasem zamieszanie pojęciowe. Ten system, o którym mówimy, chyba najlepiej obecnie opisuje fraza: F&S Point Shooting.
Podręcznik „Shooting To Live”, mimo że był wydany w czasie wojny, nawet o wojnie nie wspomina. Opiera się wyłącznie na materiałach zebranych w czasie służby policyjnej autorów. Jednak opisana metoda w całości znalazła się w programach szkoleniowych czasu wojny i również w tych warunkach dowiodła swojej skuteczności. Obowiązkowe raporty z działań potwierdzały to całkowicie.
Innym łącznikiem starych i nowych czasów jest nóż F-S i system walki nożem, który ta konstrukcja wspierała. Opracowanie noża miało miejsce jeszcze w czasach szanghajskich, w 1931 r. Jednak wielką sławę sobie i swoim twórcom zdobyło to ostrze dopiero podczas wojny. Dzięki temu znamy główne zręby systemu walki nożem Fairbairna. Jednak sam autor rozpoczął pisanie stosownego podręcznika dopiero długo po wojnie i nigdy go nie ukończył.
Walka na całego
W tym samym 1942 r. ukazała się w Anglii kolejna fundamentalna książka Fairbairna „All-in Fighting”. Pozycja ta rynku amerykańskim miała nieco okrojoną wersję i nosiła tytuł „Get Tough!”. Prezentowała aktualny militarny system walki wręcz nauczany przez Fairbairna.
Twórca nazywał go GUTTER FIGHTING, walka rynsztokowa, dla podkreślenia całkowitej negacji jakichkolwiek względów, niewczesnych skrupułów czy wahań w czasie walki. Jak i inne systemy Fairbairna, ten też przyjął się znakomicie. Niestety, jego nazwa już nie, co jest kolejną przyczyną obecnego zamieszania pojęć.
W początkowym okresie wojny wspólnie z Sykesem położyli podwaliny pod system szkolenia agentów Special Operations Executive (SOE). Dostał on nazwę Silent Killing. W późniejszych czasach jednak system ten nadzorował i rozwijał samodzielnie Sykes.
Pod koniec wojny Fairbairn opracował kolejny nóż, nazwany smatchet oraz dopasowany system walki tą bronią.
Już to pobieżne spojrzenie na systemy Fairbairna obrazuje, jak rozległa była jego działalność i jaki przemożny wpływ wywarł na rozwój close-combat. Każde z zasygnalizowanych tu dokonań zasługuje na osobne omówienie. A to przecież jeszcze nie wszystko, co zrobił w opisanych już okresach i po wojnie. Powyższy przegląd wymaga jeszcze obszernego uzupełnienia.
Dwa pytania – czy masz zamiar napisać coś więcej o tej technice strzeleckiej? I czy te książki można gdzieś dostać? Antykwariaty, e-bay? Bo zainteresowałeś mnie tym zupełnie obcym mi tematem… a że kiedyś (nie wiem kiedy) będę miał wreszcie czas, to z chęcią wypełnię go choćby poznawaniem zasad walki (i astronomia oraz fizyką cząstek – ale to przez wiesz-kogo:))
@WT: Coś napiszę, choć jeszcze nie wiem kiedy. Te książki można kupić, są reprinty. Na e-bay są egzemplarze antykwaryczne. W naszych antykwariatach raczej nie ma szans w tej chwili. Można też zaglądać na brudnawalka.com. Wszystko przemyślane, zebrane w całość z różnych miejsc i podane na tacy…
WT podaj swój mail to prześlę ci “Shooting To Live” i “Get Tough!” w pdf