Kij czy pałka to na tyle proste i dostępne narzędzie, że warto pochylić się nad skutecznymi sposobami jego wykorzystania jako broni. John Styers w „Cold Steel” przedstawił w tym zakresie dwa nieco odmienne, kompaktowe systemy walki. Obok opisanych już na tej stronie technik z użyciem dłuższej części, znalazły się też techniki wykonywane krótkim końcem kija mierzącego ok. 50 cm. Pomysł i autorstwo większej części tej metody Styers oddaje płk. Williamowi A. Kengli z Korpusu Marines.
Chwyt kija, postawa i sposób uderzania
W tym przypadku kij należy chwycić podobnie jak NÓŻ. Styers ma tu na myśli zalecany przez siebie sposób trzymania noża bowie. Jednakże naturalny uchwyt młotkowy też się sprawdzi. Trzymamy w takim miejscu, żeby kilku centymetrowy koniec wystawał PRZED dłonią. Pozostała część kija układa się wzdłuż przedramienia od czubka do łokcia. Teraz rozluźniając nadgarstek pozwalamy, aby dłuższy koniec kija swobodnie ułożył się u naszego boku.
Jeśli chodzi o postawę, to możliwe są dwie opcje. Styers roboczo opisuje je jako postawę boksera (dla osoby praworęcznej lewa noga do przodu) lub nożownika (wysunięta prawa noga, znowu zgodnie z jego preferowanym stylem). Jednak w większości sytuacji zaleca przy trzymaniu pałki w prawej ręce, wysunięcie do przodu nogi lewej (jak bokser).
Przy wykonywaniu uderzeń kij wykonuje pchający ruch PO PROSTEJ. Uderza końcówka kija, wspierana siłą ramion i barków.
Techniki uderzeń krótkim końcem kija
W „Cold Steel” znajdziemy szereg uderzeń kijem w różne strefy ciała. KAŻDY z opisanych tutaj ciosów może okazać się decydujący. Wybór miejsca ataku będzie zależał od sytuacji, czyli nie muszą one być wykonywane w założonej z góry kombinacji. Natomiast z powodów dydaktycznych, a moim zdaniem także z wewnętrznej potrzeby rozpamiętywania możliwego rozwoju sytuacji, Styers stosuje charakterystyczny sposób ich prezentacji. Mianowicie, wplata kolejne techniki w opis wyimaginowanej walki, w trakcie której powodzenie lub fiasko określonej akcji implikuje kolejny nasz ruch. Tutaj podążymy za nim po tej drodze.
Jedna z możliwych kombinacji uderzeń
UDERZENIE W SPLOT SŁONECZNY zadawane jest z pozycji boksera, z kijem przyciśniętym do przedramienia. Lewa stopa jest wysunięta do przodu. Mocnym rozbijającym pchnięciem uderzamy bezpośrednio w splot słoneczny przeciwnika. Uderzenie łączymy z dostawieniem prawej stopy przenosząc dodatkową siłę. Jeśli trafiłeś, to uda Ci się zniechęcić swojego przeciwnika do dalszej walki.
Jeżeli jednak nie trafiłeś lub cios został zablokowany, KONIECZNIE PRZEŁÓŻ DŁUGI KONIEC kija na lewą stronę jednym ruchem nadgarstka. Lewa ręka skierowana dłonią w dół powinna być gotowa do odbioru. Twój kij jest teraz POZIOMĄ SZTANGĄ, którą trzymasz obiema rękami na poziomie tułowia.
Z tej pozycji uderzasz w górę W PODBRÓDEK. W razie, jeśli chybiłeś uderzeniem w górę, nadal jesteś w stanie kontynuować atak. Wtedy w drodze w dół ROZBIJ MU GRZBIET NOSA.
Jeśli tego jeszcze jest mało, przyciągnij gryf do siebie do klatki piersiowej i mocnym pchnięciem uderz nim prosto w jego nos, zęby lub gardło.
Kontynuację zniszczenia można przeprowadzić z WEJŚCIEM do zwarcia. W tym celu zwolnij lewą stronę drążka i przesuń go z powrotem do pierwotnego położenia wzdłuż ramienia. Teraz wolną lewą ręką solidnie CHWYĆ PRZECIWNIKA za ubranie w okolicach jego prawego ramienia i przyciągnij do siebie. Od tej chwili gdziekolwiek on przemieści, idziesz za nim.
W tym czasie energicznie zacznij UDERZAĆ KRÓTSZYM KOŃCEM KIJA. Uderzaj wszędzie, gdzie widzisz cel – z niskiego pochylenia w pachwinę, w splot słoneczny lub okolice żeber.
Jeśli przeciwnik zasłania te cele, można wykorzystywać UDERZENIA OKRĘŻNE – w skroń, ucho, szczękę, bok szyi czy w dolną część żeber. Wszędzie, jeśli trafisz, masz szansę spowodować bolesne uszkodzenie. A wiele bolesnych miejsc składa się na jeden duży ból i obolały przeciwnik stawia coraz mniejszy opór.
Teraz możesz wykorzystać UDERZENIE ŁOKCIEM w szczękę przeciwnika z zamachowym ruchem całego ciała. Styers radzi tutaj uderzenie dalszym końcem kija trzymanego wzdłuż ramienia.
Duszenie kijem
Jeśli jeszcze jest potrzebna kontynuacja, masz kolejną możliwość ataku. Wykonaj ZAHACZENIE ZA SZYJĘ za pomocą kija. Twoja lewa ręka sięga na krzyż przed jego szyją i chwyta wolny koniec kija. Właśnie zamknąłeś DUSZENIE i to już jest dla niego koniec. Tylko od Ciebie zależy jak daleko się posuniesz zaciskając ten trójkąt.
Oczywiście, takie duszenie można stosować też jako atak z zaskoczenia od tyłu. Styers wskazuje tu jako przykład obezwładnienie lub likwidację wartownika tak, żeby nie krzyczał. W tym przypadku kij opiera się o krtań a Twoje ramiona krzyżują się z tyłu szyi.
Blokowanie uderzeń za pomocą kija
Sposób trzymania kija za krótki koniec jest bardzo dobry w sytuacji, kiedy jeszcze nie wiemy, w jakim kierunku rozwinie się konfrontacja. Albo kiedy chcemy ukryć nasze intencje i zaskoczyć przeciwnika. Trzymanie kija opuszczonego wzdłuż boku zapewnia nam postawę nieagresywną z wyglądu, a jednocześnie gotowość do działania. Z tej pozycji jesteśmy w stanie zaatakować wroga krótkim końcem kija, jak opisano wyżej, lub natychmiast przejść do chwytu oburącz i stosować bloki.
Przenosząc wolny koniec kija do drugiej ręki, ponownie trzymamy go w pozycji poziomego drążka. Aby zablokować kopnięcie czy uderzenie wypychamy ramiona w kierunku zagrożenia. Łączymy to z odpowiednią pracą na nogach, wejściem bliżej lub, w przypadku obrony przed uderzeniem nożem od dołu, z odsunięciem tułowia.
Po wykonaniu dowolnego bloku swoim drążkiem natychmiast wykonujemy uderzenie w twarz, podbródek lub gardło przeciwnika.
Wszechstronna broń
Mimo pozornej prostoty, kij jest bronią wszechstronną. Powszechnie postrzegany jest jako broń dystansowa i obuchowa, co czyni jego posiadacza w pewnym sensie niewolnikiem narzędzia. Tymczasem techniki wykonywane krótkim końcem kija są bardzo zaawansowane taktycznie. Pozwalają pokryć cały dystans walki od najdalszego zasięgu uderzenia po walkę w zwarciu czy nawet w ciasnych pomieszczeniach. Dają także dobre możliwości obrony.
