Charles Nelson urodził się na Brooklynie w Nowym Jorku w 1915 r. Po rozwodzie rodziców, jako 3-latek, znalazł się pod opieką sióstr zakonnych, zaś w wieku 8 lat poszedł do katolickiej szkoły, gdzie nauczył się, jak sam to podsumował, grać w baseball i boksować. Wzrastał w twardym otoczeniu, w którym musiał sobie radzić, nabierając jednocześnie pewności siebie.

Młodość również upłynęła mu niespokojnie, aż w wieku 19 lat, w 1934 roku wstąpił do Marines. Mając już nie jedno za sobą, w korpusie USMC odkrył co było jego życiowym powołaniem. Szybko przyswoił sobie to co było w programie szkoleniowym tej formacji w zakresie walki wręcz, wliczając w to ju-jitsu czy walkę na bagnety. Został też członkiem zespołu bokserskiego korpusu Marine.

Imponująca lista znajomych

Z tym zespołem znalazł się w bazie w Quantico. W tym czasie zajęcia z rekrutami FBI prowadził tam płk. Biddle. Zaproszony przez pułkownika do udziału w zajęciach, Nelson uczył się pod jego okiem.

Później trenował wspólnie z sierż. Patrickiem Kelly. Czyli z kolejną znaną postacią w rozwoju combatives. W  latach 30-tych Kelly stacjonował wraz z 4 regimentem Marines w Szanghaju. 4th Marines oraz Shanghai Municipal Police ściśle ze sobą współdziałały oraz wymieniały doświadczeniami. W ten sposób metody Fairbairna przenikały szerzej do Ameryki. W Szanghaju Kelly trenował pod kierunkiem jednego z najlepszych uczniów Fairbairna, Pata o’Neila.  Gdy w pewnym momencie Kelly potrzebował partnera do treningów posiadającego odpowiednie umiejętności, Charles okazał się najbardziej wykwalifikowany.

Później z kolei, przez jakiś czas Nelson stacjonował w tych samych koszarach i był kolegą Johna Styersa, następnego znanego pioniera close-combat.

Ta droga rozwoju ukształtowała Nelsona i zrąb jego własnego systemu, który rozwijał później przez długie lata po wojnie. Zawsze oddawał uznanie tym, którym dużo zawdzięczał i od których się uczył. Dzięki otwartości, zdolnościom i zainteresowaniu posiadł wiele umiejętności, potwierdzonych m. in. czarnym pasem ju-jitsu oraz stanowiskiem instruktora walki wręcz.

Trening to nie wszystko

W jego biografii jest jeszcze jeden moment, który przebudował jego psychikę i postawę życiową. W 1942 roku służąc w 1 Dywizji Marines walczył w bitwie z Japończykami o Guadalcanal. Dramatyczne przeżycia w trakcie krwawych walk postawiły go zrezygnowanego w obliczu śmierci, po czym nagłym zwrotem akcji dane mu było ocaleć. To doświadczenie przetrwania, według niego i jego znajomych, nauczyło go nie bać się niczego.