Carl Cestari zdobył sobie ogromny autorytet głównie ze względu na swoją wiedzę na temat ww2 combatives. Był adeptem sztuk walki, żołnierzem, policjantem. A także skazanym zabójcą z kilkuletnią odsiadką na koncie. W jego osobie skupiła się unikalna kombinacja inteligencji, oczytania, poświęcenia dla treningu i oraz doświadczeń ciężkiego życia. Urodził się w 1958 roku, zmarł 23 lipca 2007 w wieku 49 lat, po komplikacjach cukrzycy i raka. Biografia Carla Cestari dostarczyłaby materiału na życiorys niejednego instruktora.

Odkrywanie na nowo

Czas jego aktywności przypadł na okres energicznych poszukiwań dróg wyjścia z matni, w którą wpadło szkolenie służb i samoobrony dla cywilów. Stało się to po zachłyśnięciu się wschodnimi sztukami walki w latach 60-tych, a zwłaszcza 70-80-tych ub. wieku. Wówczas zawiązujące się środowisko ostatecznie dało podwaliny pod prąd szkoleniowy nazywany realną samoobroną (reality based self defense) lub combatem (combatives). Dzisiaj już bez skrępowania to środowisko samo określa się jako osobna branża komercyjna.

Jednak Carl Cestari już wtedy szedł jeszcze inną drogą, gdy zaczął systematycznie odtwarzać metody stosowane w czasach, kiedy od konkretnych umiejętności walki zależało życie żołnierzy czy dywersantów oraz powodzenie ich misji. Zaskarbił tym sobie ogromny szacunek licznych pasjonatów w zwłaszcza Ameryce, nieustannie poszukujących „dziedzictwa” (legacy) i „więzi” (link) szkoleniowych z wielkimi instruktorami okresu II wojny światowej.

Biografia Carla Cestari – źródło

Niniejszy artykuł, oprócz moich uwag jest w zasadniczej części spolszczeniem i skrótem nieoficjalnej biografii Carla, którą to napisał jeden z jego uczniów i partner treningowy, Damian Ross. Tekst Damiana w oryginalnym brzmieniu można przeczytać np. pod linkiem Carl Cestari Unofficial Biography – The Self Defense Company.

Ciężkie dzieciństwo

Carl P. Cestari urodził się w 1958 r. Coventry w Anglii jako syn amerykańskiego żołnierza Carla Panero i angielskiej matki. Jego matka nie była w stanie go wychowywać i umieściła go w sierocińcu. Kiedy ojciec Carla dowiedział się o tym zabrał go z sierocińca i bez dokumentów przywiózł transportem wojskowym do Stanów Zjednoczonych. Tam został umieszczony u ciotki i wujka w Nowym Jorku. Właśnie od swojej przybranej rodziny wziął nazwisko Cestari. Biologicznego ojca widywał rzadko. Podobno był on zaangażowany w działalność wywiadu USA a zginął w Somalii.

Początek nauki sztuk walki

Rodzina Carla przeniosła się do New Jersey. Tam w wieku 9 lat zaczał trenować judo, a jego pierwszym instruktorem był były żołnierz, który nauczył się judo podczas służby w siłach zbrojnych. Czasami jego instruktor zabierał swoich uczniów do Cranford Judo Karate Center w Cranford, New Jersey. Ta szkoła zrobiła tak wielkie wrażenie na Carlu, że wkrótce potem zaczął tam trenować w pełnym wymiarze godzin.

Cranford Judo Karate Center był własnością światowej sławy instruktora Yoshisada Yonezuka. Carl zdobył czarne pasy pierwszego stopnia w karate Shukokai i judo pod okiem Yonezuki. Trenował z nim do wieku 18 lat. Przez całe życie zawsze wracał do Cranford JKC i uważał to miejsce za dom.

Nauka i praktyka sztuk walki Carla obejmowały całe jego życie, aż do dnia jego śmierci. Studiował wszystko, w czym widział wartość, jak boks, zapasy, sambo, karate, kung fu, sabat, kick boxing, boks na gołe pięści (bare knuckle boxing) i wiele rodzajów walki. Nie ograniczał się tylko do popularnych tradycji wschodnich, prowadził także badania nad zachodnimi formami walki.

Nie tylko studiował techniki, ale także gruntownie zgłębiał psychologię, historię i kontekst poznawanych metod. Szukał zawsze największych autorytetów w danej dyscyplinie i jeśli to możliwe, trenował z nimi. Np. kiedy w połowie lat 80-tych popularność zaczęło zdobywać brazylijskie jujutsu, Carl skorzystał z okazji, aby wziąć udział seminarium, którego gospodarzam byli Helio i Royce Gracie. Faktycznie miał dla nich wielki szacunek.

Kariera mundurowa i dalsze poszukiwania

W 1977 w wieku 18 lat Carl zaciągnął się do wojska do formacji Rangersów. Po honorowym zwolnieniu w 1980 r. wstąpił do policji w Roselle Park w Roselle Park w stanie New Jersey. Tam zaś zatrzymania uzbrojonych włamywaczy na gorącym uczynku, bójki w barach i inne brutalne zdarzenia były normą. Carl ciężko trenował zarówno sztuki walki, jak i na siłowni. Przede wszystkim zaś szukał wszelkiego rodzaju treningu, który pomógłby mu przetrwać. Nawiasem mówiąc, już w tym momencie jego droga zaczyna przypominać tą, którą przeszedł Fairbairn.

W tym momencie życia szukał prawdy o samoobronie i walce w bliskim kontakcie, ponieważ przeszkolenie, jakie otrzymał w policji i wojsku, było nieadekwatne do przemocy stosowanej w świecie rzeczywistym. Później komentował to, że pod koniec lat 70-tych np. Rangersi uczyli Tae Kwon Do jako preferowaną metodę walki wręcz. Wiemy, że wschodnie sztuki walki, do tego często nauczane w sposób wypaczony, w tym czasie dominowały również w innych formacjach i w obszarze cywilnym. W oczywisty sposób to nie zadowalało Cestari’ego.

Choroba

Zwrot, jaki dokonał się w poszukiwaniach Carla Cestari, jeśli chodzi o skuteczne metody walki, oraz jeszcze ostrzejsze zwroty w kolejach jego życia zostaną opisane w kolejny artykule. Teraz zasygnalizuję tylko, skupiając się na życiorysie tej tragicznej postaci, że z biegiem lat jego zdrowie bardzo się pogarszało. Naprawdę przykro się na niego patrzy na filmach z tego okresu, ale wartość merytoryczna jego prezentacji jest nieprzemijająca.

Podobno i tak żył dłużej, niż przewidywali lekarze, jednak ostatecznie ogromna wola życia, jaką przejawiał nie mogła wystarczyć i Carl ostatecznie przegrał tę bitwę 23 lipca 2007 roku. Jest to wielka strata. Na szczęście aktywność niemal do samego końca pozostawiła trwały dorobek w postaci filmów i artykułów, z których nieustająco warto korzystać.

Poniżej znajduje się kalendarium życia Carla Cestari’ego, rozpisane na podstawie wspomniego powyżej artykułu Damiana Ross’a.

Kalendarium, biografia Carla Cestari

1958 urodzony

1965-1977 Trening w Cranford Judo Karate Center w wieku 9-18 lat. Pierwsze stopnie mistrzowskie w judo i karate.

1977-1980 Wojsko 18-21 lat

1980-1982   Funkcjonariusz policji w Roselle Park, wiek 21-23 lata. Kolejne stopnie mistrzowskie w Aikijitsu i Kempo. Certyfikat instruktorski – Charles Nelson System Samoobrony pod kierownictwem Charliego Nelsona

1982  Oskarżony o zabójstwo, wiek 23 lata.

1982-1984 Proces karny 23-25 ​​lat.

1984-1989 Więzienie 25-31 lata

1989-1992 Uczenie w North Jersey, wiek 31-34 lata

1993 – 1996 Zdiagnozowano cukrzycę (nadal pracuje i uczy), wiek 34-37 lata

1996 – wiek 39 lat i przerwanie normalnej pracy i nauczania z powodu choroby

1999 – 2006 Aktywny na forach internetowych, nakręcił filmy szkoleniowe i przeprowadził kilka seminariów i szkoleń. Gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia. Założył Tekken Ryu Jujutsu (Shihan).

2007 – Zmarł w wieku 49 lat.