Pałki w różnych odmianach stanowią najprostszą i zarazem bardzo skuteczną broń. Jednymi z ich rodzajów są różnego rodzaju krótkie giętkie pałki, noszące w krajach anglojęzycznych ogólną nazwę blackjack. Pośród nich szczególną zdolnością zadawania obrażeń wyróżnia się pałka sprężynowa, opracowana podczas II wojny światowej. Była wykorzystywana podczas działań walki podziemnej. Funkcjonalnie stanowi ona rozwinięcie blackjacks mających sprężynowe uchwyty.
Na zdjęciu powyżej jest prezentowana pałka sprężynowa produkowana dla amerykańskiej Office Of Strategic Services, funkcjonującej w latach 1942-1945. Była ona produkowana w oparciu o wzór brytyjski. Zbudowana jest z dwóch sprężyn rozsuwanych teleskopowo i chowanych w metalowej tulei, z możliwością zablokowania w stanie rozłożonym. Na końcu znajduje się mosiężna gałka. Pałka była noszona zwykle z rzemieniem lub linką przełożoną przez nadgarstkek.
Taka pałka bywała krytykowana zarówno przez Brytyjczyków jak i Amerykanów jako będąca podatna na takie same formy kontrataku jak wszelkie inne rodzaje ataku wymagające podniesienia ramion. Jednocześnie, dosyć niekonsekwentnie, zauważano, że sprężyny i ciężarek na końcu powodują mocne uderzenia nawet przy niewielkiej zaangażowanej sile, ze względu na smagnięcie wywoływane szarpiącym ruchem nagdarstka. Ten efekt bicza pwoduje, że gałka na końcu sprężyny ma zdolność penetrowania celu, np. może łatwo powodować pęknięcia czaszki.
Applegate uważał, że był to najbardziej szkodliwy ze znanych typów blackjack. Przy tym o ile typowe blackjack często były z własnej inicjatywy noszone jako dodatkowe wyposażenie przez wielu policjantów, to pałkę sprężynową uważał za nie przydatną do użytku policyjnego. Jego zdaniem ta broń jest przeznaczona żeby okaleczyć lub zabić, a nie ogłuszyć. Podważał także jej praktyczność w walce. Przeciwnego zdania był Fairbairn, jako broń do walki z bliska pałka sprężynowa cieszyła się jego uznaniem.
Ze względu na łatwość przenoszenia i swoją efektywność, po zakończeniu wojny pałki tego rodzaju znalazły wielu zwolenników na rynku cywilnym i wciąż cieszą się sporą popularnością. Na kolejnym zdjęciu widnieje współczesna pałka sprężynowa 16″. Zakup takiej pałki nie stanowi większego problemu, odrębny problem stanowi jednak legalność jej noszenia i używania. Z powodu niebepieczeństwa wywoływanych efektow, używanie lub nawet posiadanie pałek tego typu jest w wielu krajach i niektórych stanach USA zakazane.
Pałki sprężynowe były produkowane także w b. NRD w latach 70-tych ub. wieku. Od wyżej pokazanych różniły się tym, że od zewnątrz sprężyny oraz stalowa gałka na końcu były w całości pokryte gumową powłoką. Te pałki były na wyposażeniu również m. im. polskiej Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej, a w latach 90-tych można je było spotkać jeszcze w Policji.
Miałem kilka, ale sztywnych modeli. Ostatnia to czeska, bodajże “Pro Secur” dodatkowo utwardzana. Praktyczna rzecz ze względu na fakt, że jest nieiwelka, sztywna, poręczna i użycie bazuje na naturalnych umiejetnościach i odruchach. Nawet złozona stanowi wygodne i łatwe do zaadoptowania we wszelkich przypuszczalnych technikach obrony i ataku narzędzie. Po latach doświadczenia uważam za w pełni udany wybór, w odróżnieniu od tonfy.
jesli umiemy sie posługiwac tego rodzaju bronia to zgadzam sie że jest to bardzo dobra broń ale patrząc na ogół ludzi którzy w jakiś sposób posługują sie pałka teleskopowa w polsce to niestety jest to duże nieporozumienie.
Ciekawą odmiana polskiej pałki gumowej jest ta z drewnianą gałką o ile pamiętam 120, z czarnej gumy.