Tytuł artykułu wskazujący na miejsca wrażliwe na ciele człowieka w tym przypadku to pewnego rodzaju prowokacja. Jeśli chodzi o samoobronę, ale też sporty walki, nie sprawdza się tradycyjne, precyzyjne podejście do tego tematu. Podstawowym i DOCELOWYM obszarem oddziaływania w walce powinno być, jak to bywa żartobliwie ujmowanie, duże miejsce wrażliwe wielkości piłki, znajdujące się na szczycie barków. Nokautujące uderzenie w głowę lub duszenie to jedyne sposoby na bezdyskusyjne uwolnienie się od zagrożenia.

Kilka uwag o miejscach wrażliwych

Miejsca wrażliwe na ciele człowieka, albo tzw. punkty witalne, to obszary szczególnie wrażliwe na atak. Z jednej strony są gorzej chronione przez mięśnie czy kości, a z drugiej strony bogate unerwienie lub pełnienie szczególnych funkcji sprawia, że ich porażenie u przeciwnika daje pewną przewagę.

O ile wszyscy ludzie mają te same miejsca wrażliwe, to nie każdy człowiek jest tak samo wrażliwy. Co więcej, próg bólu to jest nie tylko sprawa osobnicza, ale zmienia się u tej samej osoby wraz z dyspozycją psychofizyczną, np. wpływem różnych środków na organizm. Dla wygody mówimy o bólu jako o czymś, co zostaje zadane. Tak naprawdę ból to bardziej skomplikowana sprawa. Na ból składają się bodziec i reakcja na niego. Zakres reakcji na dokładnie ten sam bodziec potrafi zaskoczyć.

Osoby przestraszone i niespokojne doświadczą bodźca z większą traumą niż osoby, które mają wyższą tolerancję na ból. Ludzi przestraszonych uderzenie albo np. zabieg dentystyczny potrafi porazić. Zaś dla innych fizyczna konfrontacja albo groźnie wyglądający upadek jest akceptowanym elementem dobrej zabawy. Przykładów na to nie trzeba szukać dalej, niż najbliższy plac zabaw dla dzieci albo boisko rugby

To ważny przyczynek do wniosku, że poleganie na precyzji ciosu albo ucisku względem miejsc wrażliwych może okazać się zawodne. Tym bardziej, kiedy mówimy o „naładowanym adrenaliną chaosie rzeczywistej konfrontacji”, i wiele sprowadza się do przypadku.

Rzeczywiście dostępne miejsca wrażliwe na ciele człowieka

To samo w cywilu. Choćby w zależności od pory roku, pogody i stylu ubioru różne obszary będą w bardziej lub mniej chronione. Wtedy okazuje się, że praktycznie W KAŻDYCH WARUNKACH podatna na atak pozostaje głowa. Co ciekawe dotyczy to również osoby mającej hełm czy kask motocyklowy. Obserwacje poczynione przez adeptów systemu ESDS zdają się wskazywać, że takie nakrycie głowy wręcz potęguje efekt uderzeń otwartą ręką.

Jak całkowicie powstrzymać przeciwnika przed działaniem

Ogólnie rzecz biorąc, istnieją trzy PEWNE sposoby zatrzymania człowieka w walce wręcz:

• Zabić. Wcale nieoczywiste w walce wręcz i oczywiście niełatwe. W dodatku nawet śmiertelne obrażenia, np. niektóre rany postrzałowe, nie gwarantują mocy obalającej i NATYCHMIATOWEGO powstrzymania. A dla większości ludzi takie działanie jest niedopuszczalne moralnie i nawet nie chciane ze względów życiowych i prawnych.
• Obezwładnić przez uraz. Chodzi o spowodowanie tak poważnych obrażeń, że przeciwnik jest fizycznie niezdolny do zrobienia czegokolwiek ofensywnego. Dla większości osób może być bardzo trudne. Obrażenia po uderzeniach po ciele, nawet bronią obuchową, lub rany kłute/cięte nie będą miały natychmiastowego efektu. Nastąpi on dopiero, aż ofiara straci straci przytomność z upływu krwi lub zdolność działania np. po zniszczeniu stawów.
• Obezwładnić przez nokaut. Właściwie najłatwiejszy i najbardziej dostępny ze wszystkich powyższych. Też najmniej drastyczny i nie obciążający moralnie oraz najbezpieczniejszy od strony prawnej. Nie da się tego skutecznie zrobić inaczej, niż przez bezpośrednie uderzenie, ręką lub narzędziem, w okolice głowy/szyi lub przez jakąś formę duszenia.

Powyższe wyliczenie to moja wariacja tego, co na swoich zajęciach przekazuje Mick Coup, twórca systemu C2: Core Combatives. Podobnie jest, jeśli spojrzymy na sztuki walki czy pełno kontaktowe sporty walki. Główne ataki są skierowane na głowę. Nokaut lub zatrzymanie następuje z największym prawdopodobieństwem poprzez uderzenie w głowę. Natomiast w grapplingu prawdopodobnie najczęstszą formą zwycięstwa przed czasem jest duszenie, które blokuje drogi oddechowe między głową a resztą ciała lub dopływ krwi do mózgu.

Przede wszystkim głowa

Głowa jest komputerem ciała, dyspozytornią, jednostką centralną. Jest też jedyną częścią naszego ciała, w której znajdują się wszystkie pięć głównych zmysłów, a z nich cztery są wyłącznie tu. Dlatego powinna być priorytetowym celem w walce. Wszystkie metody nie zawierające bezpośredniego ataku na głowę trzeba traktować jako środki dopiero otwierające taką możliwość.

Jeśli pozostaniemy przy porównaniach z techniką, to walczącego z nami przeciwnika można określić jako niebezpieczne urządzenie posiadające wiele ruchomych i stanowiących zagrożenie części. Z taką maszyną nie ma żartów. Żeby pozostać bezpiecznym, należy dotrzeć do jej głównego wyłącznika i ją wyłączyć. Nic tutaj nie sprawdzi się się lepiej, niż solidne „walnięcie w pałę” (to znowu ESDS). Głowa to miejsce na ciele człowieka najbardziej wrażliwe na mocny i dynamiczny kontakt.