Naskok bronco kick jest jednym z kopnięć wykonywanych w pozycji stojącej w kierunku z góry na dół. Jego angielska nazwa zawiera dzikość wierzgającego konia, jednak lepiej chyba pozostać przy nazwie lepiej oddającej sposób kopania. W tej technice wykonuje się skok na leżącego przeciwnika po lekkim wyskoku w górę. Natomiast uderzenie (kopnięcie) następuje obiema piętami, przy czym stopy należy mieć złączone.

Wykonanie naskoku

Wyskok pozwala na podniesienie stóp poprzez zgięcie kolan. Gdy znajdą się na niewielkiej wysokości nad przeciwnikiem (ok. 20 cm), następuje energicznie wyprostowywani nóg i wbicie ich w przeciwnika. Rysunek na podstawie „Get Tough!” W.E. Fairbairn’a.

Praktycznie bardzo trudne jest sparowanie takiego kopnięcia. Przede wszystkim natychmiast spycha ono przeciwnika do defensywy, zostawiając mu jedynie możliwość odtoczenia się od atakującego jako próbę ucieczki. Chociaż przeciwnik może usiłować chronić ciało rękami, ciężar ciała atakującego napastnika podwojony impetem uzyskanym z naskoku powoduje, że jego pięty uderzają z ogromną siłą. Zachodzi duże prawdopodobieństwo zadania ciężkich lub bardzo ciężkich obrażeń. Nie bez powodu tzw. stompowanie (od ang. stomp) jest zakazane we wszystkich oficjalnych organizacjach MMA.

Cele bronco kick i potencjalne skutki

Na pierwszy cel kopnięcia tego rodzaju odruchowo będzie wybierany tułów, a zwłaszcza klatka piersiowa. Uraz w obrębie klatki piersiowej to nie tylko złamanie żebra. Taka kontuzja przytrafia się nie jednemu trenującemu i sama w sobie nie jest jeszcze tragedią. Jednakże w obrębie klatki piersiowej znajdują się także bardzo ważne narządy, takie jak serce, duże naczynia, np. aorta piersiowa, czy płuca. Dlatego urazy klatki piersiowej mogą nieść za sobą poważne konsekwencje zdrowotne, a ich spowodowanie niesie zagrożenie dużą karą kodeksową i sprawą cywilną. Analogicznie jest z atakiem na brzuch czy głowę.

Rozpatrując potrzeby i szanse, osoba wykonująca naskok bronco kick musi wykazać się zdecydowaniem i nie bawić się w kalkulacje. Udany atak może a szansę być rozstrzygający, ale wymaga pójścia na całość. Niepowodzenie może skutkować utratą uzyskanej przewagi, a w dodatku ryzykiem zaangażowania w walkę na ziemi. Natomiast w przypadku powodzenia, jak wspomniano, jest i druga strona medalu. Osoba działająca w taki sposób stawia siebie w stosunkowo słabej pozycji, jeśli dana sytuacja będzie oceniania na drodze prawnej. Kopanie leżącego zawsze źle się tłumaczy. Może podpadać pod kwalifikację jako przekroczenie granic obrony koniecznej, a do tego z reguły odwraca sympatie ewentualnych świadków.