Pałki w różnych odmianach stanowią najprostszą i zarazem bardzo skuteczną broń. Jednymi z ich rodzajów są różnego rodzaju krótkie giętkie pałki, noszące w krajach anglojęzycznych ogólną nazwę blackjack. Pośród nich szczególną zdolnością zadawania obrażeń wyróżnia się pałka sprężynowa, opracowana podczas II wojny światowej. Wykorzystywano ją podczas działań walki podziemnej. Funkcjonalnie stanowi ona rozwinięcie blackjacks mających sprężynowe uchwyty.

Pałka sprężynowa w OSS

Na zdjęciu poniżej można zobaczyć pałkę sprężynową z wyposażenia amerykańskiej Office Of Strategic Services, funkcjonującej w latach 1942-1945 (poprzedniczka CIA). Produkowano ją w oparciu o wzór brytyjski. Jej konstrukcję stanowiły dwie sprężyny rozsuwane teleskopowo i chowane w metalowej tulei, z możliwością zablokowania w stanie rozłożonym. Na końcu znajduje się mosiężna gałka. Pałka była noszona zwykle z rzemieniem lub linką przełożoną przez nadgarstek.

Taka pałka bywała krytykowana zarówno przez Brytyjczyków jak i Amerykanów. Głównym zarzutem była podatność na takie same formy kontrataku jak inne rodzaje ataku wymagające podniesienia ramion. Jednocześnie, dosyć niekonsekwentnie, zauważano, że sprężyny i ciężarek na końcu powodują mocne uderzenia nawet przy niewielkiej zaangażowanej sile. Pozwalało na to smagnięcie wywoływane szarpiącym ruchem nadgarstka. Ten efekt bicza powoduje, że gałka na końcu sprężyny ma zdolność penetrowania celu, np. może łatwo powodować pęknięcia czaszki.

Zdania mistrzów były podzielone

Pomimo bliskiej i owocnej współpracy, Applegate i Fairbairn różnili się w kwestii przydatności pałki tego rodzaju. Applegate uważał, że był to najbardziej szkodliwy ze znanych typów blackjack. Aprobował, że wielu policjantów z własnej inicjatywy nosiło typowe blackjacks. Były on wykonywane ze skóry i wypełnione ołowianym śrutem. Natomiast pałkę sprężynową uważał za nieprzydatną do użytku policyjnego. Jego zdaniem przeznaczeniem tej broni jest okaleczyć lub zabić, a nie ogłuszyć i obezwładnić. Podważał także jej praktyczność w walce. Przeciwnego zdania był Fairbairn. Jako broń do walki z bliska pałka sprężynowa cieszyła się jego uznaniem.

Ze względu na łatwość przenoszenia i swoją efektywność, po zakończeniu wojny pałki tego rodzaju znalazły wielu zwolenników na rynku cywilnym i wciąż cieszą się sporą popularnością. Na kolejnym zdjęciu widnieje współczesna pałka sprężynowa 16″ [rok wpisu 2008 – SK]. Zakup takiej pałki nie stanowi większego problemu, odrębny problem stanowi jednak legalność jej noszenia i używania. O ile nie ma kwestii legalności batonów, sztywnych pałek teleskopowych, to pałki sprężynowe moim zdaniem już mogą wpędzić w kłopoty prawne w Polsce. Z powodu groźnych efektów, używanie lub nawet posiadanie pałek tego typu jest zakazane w wielu krajach i niektórych stanach USA.

Pałki sprężynowe produkowała także bezpieka b. NRD w latach 70-tych ub. wieku. Od wyżej pokazanych różniły się tym, że od zewnątrz sprężyny oraz stalowa gałka na końcu w całości pokrywano gumową powłoką. Te pałki były na wyposażeniu również m. im. polskich komunistycznych służb, to jest Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej. Jeszcze przynajmniej w latach 90-tych można je było spotkać w Policji.