Artykuł jest przedrukiem wstępu do podręcznika wyszkolenia strzeleckiego, który napisałem na zamówienie jednej ze szkół ochroniarskich. SK.

Wyszkolenie strzeleckie w zakresie umiejętności pracownika ochrony pełni specyficzną rolę. Zwykle jest podkreślana jego waga jako przygotowania do działania w czasie najcięższej osobistej próby, w sytacjach zagrożenia życia pracownika lub innych osób. Podkreślany jest ostateczny charakter tego środka przymusu. Swoją rolę odgrywa też wyrazisty wizerunek człowieka uzbrojonego, co jest sprawą jak najbardziej naturalną i porządaną. To jest wszystko prawda, ale trzeba to ustawić w rzeczywistym kontekście. W przeciwnym wypadku łatwo o nieporozumienie, a w dalszej konsekwencji może dochodzić do frustracji części pracowników ochrony, i to często tych najlepszych, najbardziej zaangażowanych.

Fakty są takie, że absolutna większość pracowników ochrony nigdy nie znajdzie się w sytacji, w której będzie zmuszona użyć broni. Patrząc całościowo, w skali działań ochroniarskich w przeciągu roku są to głośne, ale jednak sporadyczne przypadki. Z drugiej strony sytacja taka może spotkać każdego pracownika i to w każdym, nieraz najmniej oczekiwanym momencie. Równowaga pomiędzy tymi dwoma stwierdzeniami musi znaleźć odzwierciedlenie w szkoleniu i doskonaleniu zawodowym pracowników oraz w ich podejściu do codziennych obowiązków. Pracownik ochrony ma do wykonania określoną pracę, a broń jest szczególnym narzędziem służącym do jej wykonywania.

Warto poruszyć jeszcze jeden aspekt tej sprawy. O ile pracownik ochrony ma naprawdę duże szanse na to, że broni nigdy nie użyje, to jednym z istotnych powodów tego stanu rzeczy jest właśnie fakt, że tę broń posiada. Uzbrojenie
pracownika pełni rolę prewencyjną. Aby ta rola była jak największa, pracownik musi być posiadać także wiedzę i umiejętności, pozwalące mu na skuteczne użycie broni w razie konieczności, oraz na bezpieczne jej użytkowanie na codzień. W tym sensie dział dotyczący wyszkolenia strzeleckiego nie służy tylko opanowaniu podstaw strzelania. Nawet wprowadzenie jakiegoś szerwszego systemu wyszkolenia strzeleckiego to jeszcze za mało. W przypadku profesjonalistów należy mówić o całościowym sytemie pracy z bronią palną.

Praca z bronią palną w tym ujęciu obejmuje całość zadań i poszczególnych czynności wykonywanych przez pracownika w związku z posiadaniem broni. Znajdą się w tym elementy ogólnej wiedzy bronioznawczej, znajomość zagadnień prawnych związanych z posiadaniem i użyciem broni, znajmość zasad bezpieczeństwa i umiejętność stosowania ich w praktyce, bliższa znajmość typów broni posiadanych na wyposażeniu, umiejętność sprawnego wykonywania czynności obsługowych broni, wykształcone nawyki bezpiecznego noszenia i chronienia własnej broni podczas wykonywanych czynności, procedury i techniki posługiwania się bronią oraz znajmość taktyki wykonywania poszczególnych zadań służbowych również z uwzględnieniem opcji użycia broni.

Jak widać, jest to pojęcie bardzo szerokie, o wiele wykraczające poza zakres tego, co zwykło się określać potocznie jako „strzelanie”. W tym potocznym rozumieniu tzw. strzelania zachodzi koncentrowanie się na nauce oddawania celnych strzałów, w oderwaniu od przełożenia na praktykę codziennego funkcjonwania z bronią. Co więcej, nawet jeśli ograniczyć się tylko do tego wąskiego zakresu technik posługiwania się bronią, w praktyce widać ogromną wagę umięjętności w szerszym zakresie niż samo strzelanie. Mianowicie sytuacje, w jakich dochodzi do użycia broni
przez pracowników ochrony fizycznej, innych funkcjonariuszy ochrony prawa albo osoby działające w samoobronie, są związane z prowadzeniem walki. Jeszcze dobitniej można stwierdzić, że TECHNIKI POSŁUGIWANIA SIĘ BRONIĄ BOJOWĄ NALEŻY ROZPATRYWAĆ W PIERWSZYM RZĘDZIE JAKO FORMĘ WALKI, A NIE STRZELECTWA.

Walkę bronią palną przyjęło się określać jako strzelectwo bojowe (lub obronne). To jest ważne wyróżnienie na tle innych rodzajów aktywności powiązanych z używaniem broni palnej. Ma ono od samego początku wymuszać zrozumienie dla okoliczności, które leżą u podstaw poszczególnych procedur i technik. Nie mogą one stać się pustą formą, aby nie stracić z oczu ich sensu. Z punktu widzenia skuteczności ważna jest znajmość odpowiednich technik i wprawa w obsłudze broni ale też rozwijanie odporności psychicznej i ducha walki. Nierozerwalnie też jest związane strzelectwo bojowe z taktyką, zaś to wszystko musi być podbudowane nawykiem zachowań bezpiecznych w każdej sytuacji.

Nawiązując do bezpieczeństwa i do broni jako specyficznego narzędzia pracy, sensownie jest podejść szerzej również do tego aspektu. Zarysowuje się konieczność wyodrębnienia takiej dziedziny, jak bezpieczeństwo i higiena pracy z bronią planą, analogicznie tak, jak w przypadku pracy na innych stanowiskach i z innymi rodzajami maszyn. Jest to o tyle uzasadnione, że również w przypadku broni mamy z jednej strony do czynienia z wypadkami, a z drugiej strony istnieje szereg szkodliwych czynników towarzyszących strzelaniu, prowadzących do uszkodzeń słuchu, wzroku, zatruć, czy nawet występowania lęków. Osoba poważnie traktująca siebie i swoją pracę powinna być tego wszystkiego świadoma, uwzględniać i w miarę możliwości minimalizować zagrożenia.